Categorie: Aanrader

Hoe oud zou ik geweest zijn toen ik de film Escaped From Alcatraz zag? Het zal in het begin van mijn tienerjaren geweest zijn. Vaag staat me bij dat ik het maar een spannende film vond en met de regelmaat met de handen voor mijn ogen zat. Toch bleek die film wel degelijk iets met me te hebben gedaan.

Ik was geen gemakkelijke puub-ster, expres zo geschreven, want ik was een drama-queen ten top! Ja, ik kreeg nog wel eens huisarrest. Die waren meestal voor een onvoldoende op school of te laat thuis. Daar maakte ik dus ook altijd een drama van en dan vond ik dat ik gevangen werd gehouden. Mijn ouders en ik hebben menig keer een discussie gehad over wat een echte gevangenis zou zijn, dus moest ik niet moeilijk doen over mijn huisarrest, want ik had er zelf naar gemaakt. Juist, daar is de link met de film!

Op mijn 17de zat ik eens met een klasgenoot te praten over huisarrest. Zij kreeg het ook nog wel eens, maar lachte mij uit om het woord “gevangenis”. Daar ontstond ons idee, hoe zou het namelijk zijn om echt gevangen te zijn? Nee, natuurlijk wilden we geen strafblad, dus er waren geen opties. Dachten we, want in een schoolvakantie maakte ik kennis met radioprogramma van Jack Spijkerman, “Heb Je Een Wens, Vraag Het De VARA!” Na de vakantie vertelde ik het haar en we besloten een brief te schrijven met onze wens een week vrijwillig in de Bijlmerbajes door te willen brengen. Zelf vond ik dit zo’n fraaie wens, dus het leek me dat het wel geregeld zou worden. Omdat het programma echter onder schooltijd was besloten we dat men beter naar school kon bellen en dat ik dan op de radio zou komen. Echt, alles hadden we van onze kant in kannen en kruiken.

Op een middag kwam ik uit school en mijn ouders zaten in de huiskamer. Mijn vader vroeg me of ik nog wensen had. Ik was de brief min of meer vergeten en zei dat ik geen wensen had. Hij kwam meteen ter zake, ‘Iets met de Bijlmerbajes?’ Ach natuurlijk! Ik dacht meteen dat mijn ouders me zouden complimenteren op mijn creativiteit, mijn originele wens en mijn dapperheid. Niets was echter minder waar. Woest riep mijn vader dat ik niet spoorde, ik zou een “celtekort” hebben. Ik moest toegeven, die woordspeling van hem was geniaal in deze. Hij ging verder, want zoiets kon natuurlijk zo maar niet, het was geen attractiepark of een hotel. Hij sloot af met dat hij me met liefde een week op mijn kamer wilde opsluiten, alleen mijn bed en bureau zou laten staan en ik zou alleen voor mijn hygiëne de kamer af mogen en kreeg 3 per dag op gezette tijden eten. Dan zou mijn wens toch deels uitkomen. Pfff… dat was niet mijn bedoeling en wat overdreef hij ook gelijk! Alhoewel ik toch stiekem wel getwijfeld heb, want dan zou ik namelijk een week niet hoeven afwassen. Dat was echter mijn enige pluspunt, want hij zou het niet onder schooltijd doen, maar in een vakantie. Goed, ik heb zijn aanbieding daarom dan ook maar hartelijk afgeslagen. Ja ik vond het jammer dat het niet doorging, maar ik heb me er bij neer kunnen leggen.

Enige tijd later hadden mijn ouders eens vrienden op bezoek en ik werd van mijn kamer geroepen. Vrolijk zei mijn vader beneden aan de trap, ‘Luister eens naar ze, je gaat het geweldig vinden!’ Ik ging zitten en een van hen vertelde dat ze lid waren van een of andere club en een excursie zouden hebben naar de Blokhuispoort in Leeuwarden. Huh?! Dat was Het Huis Van Bewaring, De Gevangenis! Mijn ouders hadden hen over mijn actie verteld en zo vertelden ze dat mijn moeder en ik mee mochten naar die excursie. Ik vond het geweldig!

De avond brak aan en er werd ons die avond verteld over de geschiedenis van de Blokhuispoort. Mocht je daar meer over willen weten, klik op de volgende link: Wikipedia: Blokhuispoort. Verder werd er verteld wat er allemaal op het terrein was, over hoe het ging vanaf het moment dat men binnenkwam tot vertrek, de dagindeling, ontspanningsactiviteiten en de huisregels. Aansluitend kwam de rondleiding. Nee er waren geen gevangenen te zien, die zaten al in hun cel. Er was echter een cel leeg en opeens vroeg mijn moeder of ik eens mocht voelen hoe het was hoe zo’n deur achter me dicht zou gaan. De meneer twijfelde even, maar zei toen dat ik naar binnen mocht stappen en BAM, daar stond ik dan. Het luikje ging open en de anderen keken nieuwsgierig mee naar binnen. Dat vond ik helemaal niet leuk en meteen werd de deur weer open gedaan. We hebben een hele uitgebreide rondleiding gehad voor zo ver ik me kan herinneren. Ik vond het erg interessant en heb er wel degelijk van genoten. Mijn wens was zo genoeg vervuld.

Tja…. en toen besloot ik om naar Friesland willen voor de herdenking van mijn moeder met vrienden en ik wilde andere vrienden bezoeken waar ik de afgelopen jaren niet de tijd voor had genomen. Ik weet, ik heb er altijd slaapplaats, maar uit voorzorg besloot ik te kijken om een hotelkamer. Stel als een logeerplek niet zou lukken, dan had ik een backup plan. Ik zat eens te kijken en opeens viel mijn oog op het Alibi Hostel, dat leek wel… Nouja zeg, dat was het dus ook, in de Blokhuispoort! Ja ik wist dat het geen gevangenis meer was en dat er nu de bibliotheek zit, winkeltjes en ateliers. Toch gek misschien, maar ik wist niets over dat er een hostel zat. Meteen boekte ik een kamer. Eh… nee, een cel!

Eindelijk was het zover, en al had ik er meer zin in om alle vrienden weer te zien, hier had ik bijna net zo veel zin in. Eerlijk is heerlijk, ik was nooit eerder in een hostel geweest, maar dit viel me absoluut niet tegen. De prijs/kwaliteitsverhouding vond ik erg goed. Dingen waar ik op let zijn de medewerkers die vriendelijk en hulpvaardig waren, het zag er goed verzorgd/schoon uit, ook het toilet en de douches die apart waren, genoeg variatie voor het ontbijt en ik heb heerlijk geslapen! Ja, ik had inderdaad een cel zonder eigen toilet en douche, maar dat kwam omdat ik toch voor mezelf het gevangenis-idee op die manier iets meer zou ervaren. Ik kan u zeggen, in de badkamer waren 4 douches gescheiden van elkaar. Er zal u dus niets gebeuren als u uw zeepje laat vallen.

Wat ik wel moet toegeven, ’s avonds eenmaal terug in mijn cel kwam de puub-ster in mij naar boven. Mama’s foto is overal mee naartoe geweest en ik keek naar haar foto en dacht alleen maar, “Ohhhh Mam, nu slaap ik hier toch, zonder strafblad!” Als een kind zo blij was ik. Nee ze kon niet antwoorden, of toch wel? De volgende morgen bij het ontbijt hoorde ik dat de radio aanstond in de cel van de receptie, en daar klonk You’re My Best Friend van Queen. Opeens liepen de tranen over mijn wangen, ze voelde zo dichtbij op dat moment!

Je zou dit eigenlijk gewoon eens zelf moeten ervaren. Op het terrein zitten nog het restaurant Proefverlof en café De Bak. Hier heb ik geen gebruik van gemaakt dit keer. Ik kom echter nog eens terug. Niet mijn oud-klasgenoot gaat dan mee, maar een goede vriendin.

Om het gemakkelijk te maken, niet onderaan de link om meer informatie te krijgen, maar hier: Alibi Hostel. Dan heb je ook de mogelijk om direct zelf te boeken. Ja, ik maak het je graag gemakkelijk 🙂 Overigens is een weekend Leeuwarden ook een aanrader.

Voor nu een paar foto’s om je een idee te geven, en daaronder nog een leuke verrassing!

Mijn bewuste filmpje van Facebook:

Bron: Wikipedia
Met dank aan: Alibi Hostel Leeuwarden