“Lieve Papa,

 

Even een briefje, om stil te staan bij jou geboortedag. Niet te verwarren met je verjaardag, dat is het namelijk niet meer sinds 2019.

Eerlijk is heerlijk, wij hadden een hekel aan onze verjaardagen. Iedereen was altijd welkom en dan zag je niemand, maar op je verjaardag kwam iedereen tegelijk. Leuk bijpraten zat er vaak niet bij, het leek meer op een cateringservice die je aan huis had.

 

Maar Mama Zei…

Mama vond dat je het hoorde te vieren. Wij keken elkaar dan weer zuchtend aan: ‘We doen het voor Mama! Dus de tanden op elkaar en hopen dat het snel voorbij is.’ Zodra het dan voorbij was keken we elkaar weer kort aan, dan met de blik, ‘Mooi, dat is weer klaar voor een jaar.’

 

Cadeautjes

Dat vertelde je me toen ik ouder was. Een verschil tussen Bulgarije en Nederland zat voor jou in hoe om te gaan met cadeautjes. Oma had vroeger de naam van de gever op het cadeautje geschreven en dan werd het weg gezet. Pas als het bezoek weg was mocht jij je cadeautjes openmaken. Als anderen vroegen wat je voor je verjaardag had gekregen, dat vond je normaal en belangstellend. Echter, als anderen vroegen van wie je welk cadeau had gekregen, dat vond je onfatsoenlijk. Dat ging niemand wat aan vond je. De een had namelijk meer te besteden dan de ander en dat hoorde je gewoon te accepteren.

Daarom ging jij vaker niet, dan wel mee naar verjaardagen. Evenzogoed ook in de hoop dat wanneer jij niet bij de ander kwam, ze ook niet bij jou kwamen.

 

Uit Eten

Zodra onze verjaardagen in zicht kwamen werden we iets stiller en/of onrustiger. Je belde me eens, ‘Eh Schatzi, we gaan uit eten op mijn verjaardag!’ Ik wilde weten waar we naartoe gingen, maar dat wilde je nog niet zeggen. Dan zou ik geen gekke dingen kunnen regelen. Natuurlijk kon ik dat wel… Daar in dat Chinese restaurant. We stonden tegelijk op. Jij liep voor mij uit richting het toilet, alleen zag je niet dat ik stopte bij de bar.

Daar heb ik gevraagd of ze iets konden met je toetje omdat het je verjaardag was. Ja hoor, dat kon. Je had niets door. Toen de Chinese muziek uit ging en er een cd aan werd gezet met een kinderkoor dat “Er Is Er Een Jarig” (het meest afschuwelijke verjaardaglied ooit) aan ging, keek je nog om je heen om te kijken wie er tegelijk met jou jarig was. De ober kwam echter met een  vuurwerktoetje en feesthoedje richting jou. Je staat lachend op de foto, maar je ogen zochten waar een naadje los zat van het behang. Terug naar de auto zei je, ‘Weet wat je doet, want ik onthoud het allemaal!’

 

Belrondje

Het jaar erop mocht ik echt niet weten waar we naartoe gingen. Daarop ben ik rond gaan bellen en steeds zei ik, ‘Ja mijn vader is jarig en nu is me verteld dat we uit eten gingen en waar, maar ik heb het niet opgeschreven. Is het toevallig bij jullie, dan hoef ik niets toe te geven.’ Dat laatste restaurant zei ja en daarop heb ik de verteld wat mijn echte reden was geweest. Tijdens dat etentje ben ik niet naar het toilet geweest. Toch kwam het toetje weer met veel vuurwerk. Iedereen kreeg de schuld, maar ik niet. Dat kon immers niet, ik wist niet waar we naar toe zouden gaan en ik was niet van tafel geweest. Arme Mama… Maar goed, zij was dol op verjaardagen, wij niet.

 

Helaas…

Je zou me terugpakken als ik 50 werd, maar helaas heb je dat niet gered.  Echter, had je nog geleefd dan had je nooit “wraak” kunnen nemen. Moeder Natuur was je namelijk voor geweest, want Corona en Lockdown. Eerlijk Pap, ik weet heus wel, wat had jij graag een Lockdown in 1993 gehad! Dat idee gaf me een grote glimlach.

PROOST op jou leven Pap!

 

Liefs

Ik Hou Van Je.

De groeten aan Mama, Tos en iedereen die ik liefheb die bij jou is.

Tot snel.

Liefs en Kusjes

Je Dochter”