Slaaf Van Mijn Stappenteller

Laat een reactie achter

Als ik al ergens een pleurishekel aan heb, dan is dat aan shoppen. Laat me dat lekker online doen, maar alsjeblieft neem me niet mee de stad in. Goed, heel zelden maak ik een uitzondering. Zo waren hier afgelopen zomer vrienden van me uit Friesland met hun tienerdochters. De laatste wilden graag naar de Lush (Lush is een zepenwinkel, vrij exclusief, maar op een verantwoorde manier). Kijk, ik ben dan zo, dat doen we dan als eerste, want zij wisten toch niet wat waar zat in het Haagsche en ik deed het uit voorzorg. Mijn ouders hadden het vroeger een keer gepresteerd om te zeggen, ‘Sorry, we kwamen er niet aan toe.’ Dat hebben ze geweten, want ik zorgde er vanaf dat moment op voorhand al voor dat ik wist wat waar zat. Dat deed ik toen niet met Google, maar via het telefoonboek. Al moest ik ervoor langs het postkantoor of de bibliotheek, ik wist het! Kijk, dan kom ik wel voor de jongsten in het gezelschap op. We hebben trouwens een geweldige dag gehad en zo veel was er ook niet geshopt die dag. Maar goed, voorheen maakte ik alleen een shop-uitzondering voor mama, zie mijn oude blog uit 2015: Shophell

In ieder geval had ik dus moeten weten, vandaag was niet geschikt om te shoppen. Als ik dan ga, ga ik alleen, in de ochtend meteen om half tien en op een doordeweekse dag. Nee, vandaag niet, al ben ik wel alleen gegaan. Het is bovendien zondag, maar ik moest en zou op mijn manier naar de grote Appie in het centrum. Om de meest stomme reden eigenlijk. De spruitjes bij de buurtsuper hadden er van de week niet zo mooi uitgezien. Ja ik meen het, dat was de reden. Had dan gewacht tot morgen zou je denken. Maar nee, morgen heb ik een vroege dienst en tegen de tijd dat ik thuis kom is het centrum al weer volgepakt met mensen. Dus ik deed het vandaag. Om een nog veel stommere reden ben ik ook lopend gegaan. Ja mensen, ik ben een slaaf van mijn stappenteller geworden. Ik meen dit echt. Het is maar slecht met me gesteld.

Goed, ik zou dus alleen naar de Appie, maar ik bedacht dat ik mijn boeken ook nog moest inleveren bij de bibliotheek. Dat zou ik dan meteen maar doen. Lekker ook voor mijn stappenteller. Serieus.
O wacht, als ik dat toch ging doen…. Ja dan kon ik de cadeaubonnen die ik van Mike had gekregen uit zijn kerstpakket ook wel meenemen. Ja, en weer zou dit lekker zijn voor mijn stappenteller. Natuurlijk wist ik eerst nog niet wat ik zou doen, maar ik zag mijn stappenteller in gedachten een hartje vormen, dus daar ging ik. Na de bibliotheek en halverwege mijn eerste doel bedacht ik me om wat anders te doen en dus liep ik terug. In die winkel aangekomen lag dat wat ik wilde hebben meteen in mijn zicht en dus was ik binnen vijf minuten de winkel uit. Dus op naar de Appie. Hier ging het ook vrij vlot, al was het druk bij de kassa. Ik moet echt eens bij die Appie gaan uitvogelen hoe je daar zelf kunt scannen, want ik zie daar geen scan-apparaatjes hangen. O wacht…. Nu ik dit tik bedenk ik dat ik daarvoor wellicht de app kan downloaden. Dat zal ik eens testen.
Er was me echter tijdens het wachten een geweldig idee te binnen geschoten. De laatste bonnen zou ik opmaken bij Drankenspeciaalzaak De Markthof. Ik zou voor 1 fles gaan, maar ik kwam er met 3 naar buiten. Als kerst-extraatje kreeg ik namelijk een klein flesje witte wijn mee.

Eenmaal thuis was ik blij dat ik alles doorstaan had en tevreden over mijn behaalde stappen van vandaag. Ik ruimde de boodschappen op en liet Mike vervolgens zien hoe leuk en lekker ik geslaagd was voor de cadeaubonnen. In gedachten zag ik dat mijn stappenteller zachtjes begon te huilen. Ik was echter nog trotser, want ik ben dus minder een slaaf van mijn stappenteller dan ik zelf had gedacht. Daar moet op de gedronken worden, Ho Ho Hoooo…. Merry Christmas!

07 Theezakje-Talk

Laat een reactie achter

Het is alweer een tijdje geleden dat ik de vragen van de labels van de Pickwick Theezakjes beantwoordde. O ik drink nog heel veel thee, maar ik kwam er even niet meer aan toe om die blogs te maken. Toch heb ik nog heel wat vragen te beantwoorden, dus ik ga weer eens verder.

Dyezzie Geïnterviewd door Pickwick Aardbei

Theezakje: Waar vlieg je heen als je voor een dag piloot zou zijn?

Leuke vraag. Als ik voor een dag piloot zou zijn dan heb ik geen vliegangst. Dat is wel even belangrijk, want dan kan ik de hele wereld over. Nu ben ik niet van de hitte en dus vallen de landen af waar het kwik al vlot boven de 20 graden is. Dat is alleen al om die reden. Waar ik echter naartoe zou willen brengt echter nog een voordeel met zich mee. Waar ik namelijk naar toe zou gaan, dat staat niet bekend om de insecten of, nog erger, spinnen. Waar ik naartoe ga is de Noordpool namelijk. Dit lijkt me namelijk helemaal geweldig, al is het alleen maar om te fotograferen. Als ik dan toch voor 1 dag piloot ben zou ik aan het einde van de dag wel naar Italïe willen om een hapje te eten, want dat is nu eenmaal mijn favoriete keuken. Nee, dat gaat niet lukken, maar hey, iemand met vliegangst lukt het ook zeker niet om voor 1 dag piloot te worden.

Theezakje: Heb je vandaag een complimentje gegeven?

Nee dat heb ik niet gedaan. Vandaag ben ik vrij en ik heb alleen een paar boodschappen gedaan. Ik ben trouwens niet de moeilijkste qua complimenten geven. Als ik iets in iemand bewonder of mooi vind dan zeg ik dat gewoon. Een compliment streelt de ziel denk ik altijd.

Theezakje: Heb je vandaag een complimentje gekregen?

Nou nee, zie het antwoord hierboven. Afgelopen week heb ik nog wel complimenten gehad op mijn haar. Tegenwoordig stijl ik het niet meer en draag ik mijn krullen. Velen zijn daar jaloers op, maar geloof me, ik ben er echt niet altijd blij mee. 

Theezakje: Wat is de laatste film die je hebt gezien?

Het is bijna kerstmis en ik zit volop in de kerstfilms. Dat kleffe en dat suikerzoete, ik hou ervan! De laatste die ik heb gezien was The Spirit of Christmas. Die was leuk. Heel Amerikaans en zoet. Eigenlijk baalde ik wel een beetje, want ik zocht naar The Holiday. Dat is niet helemaal een kerstfilm, maar dat is zo’n heerlijke Feel Good-film, met Kate Winslet en Cameron Diaz. Helaas, ik kon hem niet vinden op Netflix.

Theezakje: Wat voor muziek heb je het laatst geluisterd?

Eh ja, ik heb dus een nieuwe JBL koptelefoon. Die is geweldig! De laatste weken luister ik naar de Top 4000 van Radio 10 en de vanaf eerste kerstdag luister ik naar de Top 2000 op NPO Radio 2. Normaal wissel ik af tussen Radio 10, NPO Radio 2 en NPO Radio 5. Ik vind niet alle programma’s even leuk. 

Theezakje: Welk boek heb je het laatst gelezen?

Dat was het boek “De Magische Wereld Van Alzheimer” van Huub Buijssen. In het boek staan 30 tips voor meer begrip en tevredenheid. Als je ook met de ziekte te maken hebt dan is dit een aanrader!

Zo, dat was de laatste weer even. Niet getreurd, ik heb nog heel veel vragen te beantwoorden. Dus tot snel! 

Brief Aan: Papa

2 reacties

“Hallo Mein Liebling!

Ja pap, daar ben ik alweer. We zijn alweer een jaar verder en vandaag is het je sterfdag. Het is alweer 7 jaar geleden. Ik mis je nog steeds, maar de scherpe randjes zijn er wel vanaf. Vroeger zei men dat dan wel en dan kon ik me zoiets niet voorstellen. Je leert er mee leven. Ja, je moet ook wel tenslotte, anders maak je je eigen leven er niet veel gemakkelijker op. Toch zijn dingen als genieten wel anders nu. Bij een grappige, leuke of geweldige gebeurtenis kan ik niet naar je toe of bellen, dat zie je nu vanaf je wolk. Zo simpel is dat. Toch weet ik, je bent wel bereikbaar, en gelukkig heb ik die gave.

 

 

En nu weer mijn briefje aan je. Ja dit was me het jaartje wel even. Even een spoedoperatie tussendoor en dan exact op tijd klaar zijn om mijn studie af te ronden en aan mijn droombaan te beginnen. De baan die ik dankzij mama en jou heb. Door mama besefte ik wat ik wilde en jij hebt me de weg gewezen. Hoe ik dat weet? Al het juiste  kwam uit op jullie trouwdag.  Dus dankjewel papa!

Wat ik trouwens erg grappig vond. Op het werk vierden we de decembermaand. Ik kreeg een extra grote mok (met koffie en chocolade koffiebonen) cadeau. Hij staat op de foto achter de koffiemok van Mike, dit om de maat aan te geven. De andere mokken zijn duidelijk veel groter. Dat was een dingetje van ons. Wij verrasten elkaar graag met idiote en grote mokken. Jij hebt gewonnen met de Duitsland-mok. Deze is ook nog steeds groter dan mijn nieuwe mok, omdat hij een stuk breder is en maar iets korter. 

Natuurlijk ben ik ook nog aan het Photoshoppen. Dat is mijn manier geworden om te ontspannen. Toch kwam een uitspraak van jou steeds terug als ik bezig was en ben; ‘Jij bent te goed voor deze wereld. Het kost jou ook tijd!’ Dat maakt dat ik niets meer zo maar doe. Goed, ik heb een hart en geen kassa, maar je hebt gelijk. 

Grappig is trouwens dat ik binnenkort een Workshop ga geven over hoe ik mijn Herinneringsvideo’s met de hulp van Photoshop maak. Daar ben ik voor gevraagd. Ik vind dat zo’n enorme eer! Dit zou in november zijn, maar het is op het laatste moment verschoven naar volgend jaar.

Verder ben ik ook gevraagd om zo nu en dan lezingen te gaan geven over de blogs van mama en mij. Dat vind ik ook weer een hele eer. Hierin behandel ik kort de tijdlijn hoe het is verlopen met de Alzheimer van mama, wat het met ons beide doet en hoe ik het invul. Zo zie je maar, alle goede dingen komen langzaam. 

Oja, dit keer een andere foto van ons. Waarom deze? Voor mij zit er veel in. Jou bescherming naar mij toe. Je kijkt uit dat ik niet val door mijn hand stevig vast te houden. Dan ben je er nu niet meer in levende lijve, maar zo voelt het nog steeds. 

Voor ik afsluit wil ik je toch nog wat vragen pap. Wil je alsjeblieft extra om mama denken? In het begin van haar ziekte begon ze geregeld over je. Zo had je haar je nieuwe huis laten zien en zei ze dat je haar op zou halen als je het huis helemaal af hebt. Weet je, ik vind dat mooi en het geeft me ook rust. Met pijn in mijn hart denk ik wel eens dat je haar mag ophalen. Mama moet de hele hel door van die k*tziekte. Dat is niet eerlijk, dat bespaar ik haar liever. Qua dat vind ik de medische wereld ook maar idioot. Men weet dat het een aflopende zaak is, maar nee, dan moet men zo lang mogelijk in leven worden gehouden. Is de ziekte al niet mensonterend genoeg, de medische wereld is dat ook. Waarom laat men anderen zo lijden? Dan heb jij nog “mazzel” gehad met die andere kl*teziekte. Jij kon dingen nog zelf aangeven.

Het leven gaat zoals het gaat pap, maar deze twee dingen doen me verschrikkelijk veel pijn. Dan heb ik een goed afscheid met jou gehad en dan heb ik dat ook met mama, maar ik had het liever anders gehad. Nah goed, je hebt er geen keus in.

Door wat gebeurt is denk ik wel eens vaker na over de dood. Het is 1 van de 2 zekerheden in het leven. Ik moet hem je toch even meegeven. Het doet me namelijk denken aan wat Youp van ’t Hek ooit zei in zijn show Alles Of Nooit bij de Rouwadvertentie. Ik citeer: ‘Ik bedoel, we zitten hier vanavond met 500 mensen samen en het leuke van deze avond is dat er ooit een dag zal komen dat wij er alle vijfhonderd niet meer zijn. Dat maakt de avond gezellig en zinloos tegelijk.’  Nee ik zie dat niet als pessimistisch of depressief, ik zie dat als realistisch, want zo is het nu eenmaal. Die wetenschap maakt dat ik er om kan lachen, want aan angst heb ik nu eenmaal weinig.

Zo, dat was het weer voor deze brief. De groeten aan iedereen aan de andere kant pap. Ik Hou Van Je en ik mis je op mijn manier.

Een dikke kus en knuffel,

Dein Schatzi”

 

 

 

Dyezzie’s Week 50

Laat een reactie achter

Mijn week begon eigenlijk niet leuk. Ik werd gebeld door tante Josje. Een oom van me is overleden. Een oom waar ik goede herinneringen aan heb. Zo logeerde ik vroeger graag bij hem en mijn tante. Ze woonden vlakbij Amsterdam en dat was al magisch voor me. Ik vond het daar helemaal geweldig. Als kind ging ik alleen, maar later ging mijn vriendin ook mee. We waren altijd welkom bij mijn oom en tante. Hij haalde ons zelfs helemaal van huis, dat was geen enkele moeite. Het was er altijd heerlijk en we verveelden ons nooit een moment. Ik heb een kaarsje aangestoken voor hem en gedachte heb ik hem bedankt voor de fantastische tijden. 

De rest van de week was echter genieten. Als eerste kwam dat door de Top 4000, die is vorige week maandag begonnen op Radio 10. Ik geniet van vele nummers en regelmatig komen er herinneringen terug uit mijn leven tot nu toe. Neem Nena. Nena was een van mijn eerste idolen ooit. Toch vond ik het Italiaanse trio Ricchi é Poveri eerder leuk. Dat heb ik namelijk even opgezocht, maar M’innamoro Di Te stond in 1982 in de Top 40 en 99 Luftballons kwam pas in 1984 uit. Wat ik me deze week pas realiseerde, ik begon niet met iets Nederlands- of Engelstalig. Dit moet toch een voorteken zijn geweest dat ik qua muzieksmaak niet de gebaande paden zou gaan bewandelen. 

Er komt zo veel voorbij. Op het moment zit ik qua herinnering in de auto wanneer we op vakantie gingen. Het volgende moment zit ik bij Beppe. Daarna zit ik weer op mijn tienerkamer. Of ik hoor papa en mama meezingen. Ik hou toch echt wel van die nostalgie. Neem daarnaast dat ik dus een nieuwe headset heb gekregen van Mike. Ik heb dan ook donderdag en vrijdag genoten van de Top 4000 in de trein! Om extra te genieten had ik de trein van 06:03 uur genomen. Tenslotte reis is van deur tot deur bijna 4 uur en dan is het nog donker en wordt het licht, zoiets simpels heet gewoon “GELUK”! Uiteraard ben ik er dan ook voor de koffie. Om het puntje op de i te zetten had ik een klassewissel gedaan. Dus niet in 2de klas reizen, maar 1ste klas. Zo wel heen als terug. Dat heet dan weer “Goed voor jezelf zorgen” en daar zat ik dan prinsessen-heerlijk te genieten!

De NS verraste me vrijdag nog eens extra. Ik kreeg een mailtje. Onlangs had ik gestemd voor de NS Publieksprijs op het boek Zolang Er Leven Is van Hendrik Groen, dit boek werd ook Het Boek Van Het Jaar. Ik had de derde prijs gewonnen en daarmee een een boekenbon van 10 euro en een 1ste klas treinreis. Hoe heerlijk is dat, dan kan ik eens gratis naar mama! Ik ben er zo blij mee. Natuurlijk had ik meegedaan om de eerste prijs, dan had ik een jaar lang gratis kunnen reizen, en gezien ik vaak ga was dat best lekker geweest. Dan zou ik iedere week zijn gegaan. Maar hey, ik heb de derde prijs en ik ben echt niet de enige die heeft mee gedaan. Daarnaast hebben mijn ouders me altijd geleerd om met de kleinste dingen blij te zijn en dat ben ik dan ook! Ik heb het mama gisteren ook verteld. Ik weet niet wat ze er nog van begrijpt, maar haar glimlach zei me dat ze net zo blij is als dat ik dat ben!

Eigenlijk heb ik een heerlijke week gehad. Het weer was namelijk geweldig en ik kon lekker wandelen. Vandaar ook de bovenstaande foto. Deze is gemaakt in het park in Franeker. Het beeld heeft de naam Renate en is gemaakt door Bob van der Werff. Wellicht mocht ik niet in het gras lopen daar, maar om deze foto te maken heb ik dat wel gedaan. Daarna heb ik de foto bewerkt in Snapseed. 

En nu geniet van een lang weekend. Ik dompel me onder in de Top 4000, maar ik wissel het af met de meest foute kerstfilms. Even een pas op de plaats en lekker relaxen. Stiekem hoop ik dat er vannacht een pak sneeuw valt. Dan ga ik morgen weer op pad om foto’s te maken. Uiteraard met mijn nieuwe headset op. Als dat niet zo is, ook goed, dan ga ik morgen nog meer foute kerstfilms kijken. Ach ja, waarom ook niet. Het is tenslotte Dyezcember 🙂 

 

 

Dyezcember

Een reactie

Eindelijk, het is december! Ik hou er dus van. Nu ben ik al meer een liefhebster van de koudere seizoenen, dan van de warme. Op kou kun je je tenslotte beter kleden dan op de hitte. Alles gaat dan zo vlot plakken. Daarnaast heb ik een lichte en gevoelige huid, dus ik ben verplicht om me in te smeren. Nee, geef mij maar de kou! Goed, ik hou niet van veel wind, dat is een Fries trauma van me denk ik. Toch fiets ik vrolijk door complete wolkbreuken. Dat kan nu ook weer, want mijn jas is weer waterdicht. Onlangs ontdekte ik dat dit niet meer het geval was. Wat wil je, ik was mijn winterjas regelmatig en dan houdt dat eens op. Dus op naar de Kruidvat en een flesje Harmisol gehaald. Mijn jas en die van Mike in de wasmachine gedaan en het flesje geleegd in het spoelbakje. Een kind kan de was doen, en ik dus helemaal. Beide jassen zijn weer waterdicht! Ideaal!

Maar goed, het is december. Ik ben niet jarig deze maand, maar ik vind de aanloop naar kerst zo ontzettend fijn. Sinterklaas vind ik niets. Oké, het snoepgoed vind ik wel fijn, vooral die muizen en kikkers…. Oh! Dit jaar heb ik maar 1 zo’n zakje genuttigd. Al had ik dat zakje binnen 20 minuten leeg, dat dan weer wel. Nu had ik nog een zakje in huis, maar die zou ik de volgende dag aan de kids van mijn collega geven. Raar maar waar, ik kan dat! Dat komt omdat ik het nog leuker vind om blije gezichten te zien als iets geef. Komende week is die collega trouwens zelf aan de beurt, want ik had haar met de lootjes op het werk. En ik kwam iets tegen en daar stond haar naam zo waar in neonletters op, dus dat meegenomen en ik was klaar. Wat voor mij lekker is, want ik ben iemand die dat soort dingen vaak nog op het laatste moment moet regelen. 

Nu zei ik wel niets met Sinterklaas te hebben, maar ja…. voor het goede doel vind ik het wel heel leuk om de hulp van de Sint te zijn en dus was ik Piet. Een zwarte inderdaad. Kinderen waren niet de doelgroep, dementerende ouderen wel. En die hebben niets met de M&M’s die tegenwoordig rond de Sint lopen. Eigenlijk vind ik dat men een stomme fout heeft gemaakt. Niet op het moment dat de welbekende discussie ontstond, nee vroeger al. Als ik as laat vallen en dat uitveeg dan wordt het doorgaans grijs. Kortom, ze hadden die Pieten vroeger al grijs moeten schminken en dat kan in wel 50 tinten. Nee, hier bedoel ik niets mee, gewoon netjes. Had dat vroeger gelijk gedaan, en de liedjes meteen zo gemaakt. Dan had er nooit een haan naar gekraaid. Het kan overigens nog steeds. 

Maar goed, ik was dus hulp van de Sint. Men vond het waanzinnig. Sommigen begonnen te huilen van blijdschap. Dat ze niet werden overgeslagen door de Sint, dat vond men geweldig! Er zijn heel wat handjes geschut, foto’s gemaakt, er is flink gezongen en er zijn heel wat pepernoten uitgedeeld. Strooien doe je hier niet tenslotte.  

Toch is de Sint nu weer vertrokken en daarom zeg ik: ‘Ont-spanje!’ De kerstverlichting staat zo gezellig, de kaarsjes aan, een wierrookje en buiten is het baggerweer! Helemaal gezellig, ik geniet! Ondertussen hoor ik niets anders dan de Top 4000 van Radio 10 op mijn nieuwe JBL draadloze over-ear-koptelefoon, die beschikt over een actieve noise cancelling-functie waarmee je storende omgevingsgeluiden buitensluit. Gekregen van Mike en ik ben er dolgelukkig mee! 

Goed, ik ga de kachel eens hoger zetten, ik krijg het koud nu. Een Gluhwein erbij en mijn geluk is compleet! Laat ik de maand dus maar omdopen tot Dyezcember!

1 2 3 4 5 6 … 135