In Memoriam: Papa Vassilev 18 December 2011

“Lieve Papa, 

Langs deze blog sta ik vandaag stil bij jou heengaan, vandaag precies 10 jaar geleden.

 

Destijds vond men het niet nodig om mij uit te nodigen voor het uitstrooien van je as, daarom mijn blog. Ik ben er het mens niet naar om er niet bij stil te staan. Dat weet je. Jij hebt me, samen met Mama, opgevoed. Ik weet wat respect is.

 

Natuurlijk mis ik je nog wel. Jij en Mama waren behalve mijn opvoeders ook de mensen van mijn hart. Jullie vlees en bloed, dat ben ik. Jullie normen en waarden, die heb ik. Neem respect, accepteren, realistisch, nuchter, fantasievol, creativiteit, optimisme en eerlijkheid. En niet te vergeten de herinneringen. In wat we allemaal beleefd hebben, in bakken met foto’s en uren film. Het laatste project was nog meer werk als het inscannen van de foto’s en dia’s. Het was een mega klus, omdat ik nog extra apparatuur en programma’s nodig had. Het heeft even geduurd, maar het resultaat is prachtig. Ik ben je dankbaar voor alles.

 

Mijn Vader Is De Beste

Natuurlijk ben ik trots op je vanwege je werk, maar dat was je werk. Voor mij ben je op de eerste plaats gewoon mijn vader. De vader die trots op- en blij was met zijn dochter, die me leerde lopen, fietsen en zwemmen, voor wie ik een ellendige puber was, met wie ik de liefde deelde voor Het Zwanenmeer van Tchaikovsky, die het niet eens was met mijn vriendjes, die me weggaf toen ik ging trouwen, met wie ik meezong in de auto bij de liedjes van Paolo Conte, met wie ik goede gesprekken had, die mij tot de orde riep en het later accepteerde als ik hem tot de orde riep, bij wie ik mezelf was en hij bij mij. Een blik naar elkaar en we wisten genoeg. Dat laatste was dan wel pas toen ik ouder was. Vanaf 2006 ontstond er een nieuwe band tussen ons die echte diepgang had. We bespraken alles en iedereen. We hadden geen geheimen voor elkaar.  Ik had me werkelijk geen betere vader kunnen wensen.

 

Tijdens je ziekte hebben we nog meer besproken, de “Grote Overdracht” zoals ik dat noemde. Je had in eerste instantie je wenkbrauwen opgetrokken toen ik die wens uitsprak, nadat we wisten dat het een aflopende zaak was. Ik kwam vaker en we belden nog vaker. Vaak genoeg belde je vanuit je Atelier en dan begon je met de tijd te noemen die we hadden om te bellen, ‘Schatzi, ik heb maar 10 minuten’

 

In die tijd hebben we ook veel muziek besproken. Wat we deelden was die liefde voor Het Zwanenmeer. Ik ben dankbaar dat we die 2x live hebben gezien. Een keer wij samen in Leeuwarden en een keer met Mama erbij in Amsterdam. Of als je me riep en dan de Finale Andante act 1 speelde. Dat neemt niemand me ooit af. Zoals je destijds zei, ‘Als je het ooit eens moeilijk hebt als ik er niet meer ben, luister dan naar Het Zwanenmeer.’ Dat doe ik en dat geeft rust en dankbaarheid.

 

Bedankt Pap

Lieve, Lieve Papa,

Tijdens je ziekte zaten we eens samen en je vroeg me of ik wist wie de 2 vrouwen in je leven waren. Ik had het fout. Je zei, ‘De 2 vrouwen in mijn leven zijn mijn Moeder en mijn dochter. Wij drieën delen hetzelfde bloed en hetzelfde DNA. Jij en Oma kennen mij zoals niemand anders me ooit heeft gekend.’ Ik ben je enorm dankbaar voor die uitspraak, dat is liefde!

 

Voor nu ga ik afsluiten. zoals een hele bekende quote zegt, ‘Achter iedere traan van verdriet, schuilt een glimlach met een prachtige herinnering. Daarom vier ik vandaag jou leven, dat is beter dan je sterfdag. Ik ben dankbaar voor je liefde, je vaderrol en je vriendschap en ik ben er trots op om jou dochter te zijn.

 

Ik Hou Van Je!

 

Tot Snel

Doe je de groeten aan iedereen die me lief is en die bij jou is?

 

Liefs, een hele dikke kus en tot snel,

 

Je Dochter

 

Franka Vassilev”