Categorie: Mijn overdenkingen

Vorige week donderdag was het 9 november. Een dag die ik niet vlot vergeet. Op die dag, in 2012, kreeg ik namelijk de sleutel van mijn eigen flat. Nu het 2017 is realiseerde ik me opeens dat ik het als de helft van 10 jaar kon gaan zien. Daar aan denkende schoten de tranen in mijn ogen. Wat heb ik het goed gedaan en wat ben ik trots op mezelf! Ik ben niet een persoon die het laatste graag van haarzelf zegt, alleen als het cynisch is of omdat ik even iets kleins wil delen. Maar dit is best wel iets groots om te delen als ik eerlijk ben. Ik ga zo een sprong maken naar 10 jaar geleden. Gezien ik trots ben op mezelf komt de ellende meer naar voren dan de leuke dingen, maar ja, ik ben trots op mezelf, dus ik mag dat! Meer lezen

Daar zit ik dan, op zondagmorgen en zo ziek als wat. De griep. Waar ik het heb opgelopen, daar heb ik geen idee van. Het is de tijd van het jaar toch? Al zal het me dit keer niet verbazen dat ik ziek ben van het nieuws wat afgelopen week het nieuws beheerste. De twee hoofdzaken waar ik op doel zijn het nieuws over de Amerikaanse filmproducent Harvey Weinstein en het nieuws rond de vermissing en het vinden van Anne Faber. Meer lezen

Het moet me toch eens van mijn hart. De meuk die er tegenwoordig op televisie te zien is. Het is nu zaterdagavond en wat ik me van vroeger herinner is dat ik ’s avonds na het eten moest douchen, de pyjama aan en dan mocht ik opblijven om met mijn ouders een spelshow te zien. Daar deden dan kandidaten aan mee en die konden witgoed winnen, een reis of een nieuwe auto. Nou, dat waren nog eens tijden… Meer lezen

De titel van deze blog is wat mama altijd riep. Ze deed trouw mee aan de Staatsloterij en later ook de Postcodeloterij, maar het echte grote bedrag won ze nooit. Na iedere trekking zei ze dan weer, “Geld komt bij geld.” Ze kon er wel hardop over dromen wat ze allemaal gedaan zou hebben als ze de loterij had gewonnen. Dan zei ze dat ze groter wilde wonen. Als ik dan zei dat ze dan meer had om schoon te houden, mama was nogal van het poetsen, dan zou ze een werkster aannemen die dagelijks kwam. Opperde ik vervolgens dat die ook betaald moest worden, dan landde mama weer en wilde ze alleen nog maar flink shoppen in Milaan of Parijs. Meer lezen