Categorie: Mijn overdenkingen

Zijn er do’s en don’ts op social media? Ja toch zeker wel. Ik heb er voor mezelf wel een aantal, maar dat is meer onder het mom van “Behandel anderen zoals jezelf behandeld wilt worden.” Dat is mijn eigen ding dus. Zo kwam ik in ieder geval op het idee om mijn Top 3 met ergernissen eens in een blog te verwerken. Het zullen niet hele opvallende zaken zijn, maar wellicht erger ik me aan dingen waarvan jij denkt “Nou ja!” Heb je andere dingen, vul het dan gerust in de reacties aan. Altijd leuk 🙂 Lees meer

Onlangs had ik een gesprek met iemand die namens Amnesty donateurs aan het werven was. Het ging over de homoliefde die in nog ruim 70 landen strafbaar is. Dan gaat het om lijfstraffen, gevangenisstraffen van een paar jaar tot aan levenslang en zelfs de doodstraf. Hij vroeg hoe ik over homoliefde dacht. Inderdaad, hij had een mij een goede! Al eerder ben ik in mijn blogs hier open over geweest. Ik vind het namelijk een grote schande dat homofobie nog steeds bestaat! Je hoort mensen te respecteren en te accepteren om wie ze zijn, hoe ze zijn, wat hun huidskleur is, hun religie en hun geaardheid. Zo simpel is dat in mijn ogen. Hij was het met me eens. Logisch ook, want hij moest donateurs hebben. Ik heb echter de regel voor mezelf dat ik doneer wanneer ik dat wil en dus niet via collecte en niet via werving op straat of wat ook. Ik vertrouw dat namelijk allang niet meer, alleen online, via de site vind ik veilig. Lees meer

Mijn laatste blog over het taboe Familieruzie heb ik weer flink gedeeld. Voor nu ga ik niet op de details in, deze zijn wel te vinden als je zoekt op: “Dyezzie, Taboe en Familieruzie”. In een groep waar ik lid van ben heb ik iemand uitgelegd hoe ik met mijn rug tegen de muur sta en dus niet ingelicht wordt over mijn eigen moeder. De reactie was waarom ik geen petitie opzette. Dat bleef hangen bij me en ik dacht erover na. Ik besef dat ik zeer zeker niet de enige ben, maar er naast mij met de ouderenzorg nog een hele andere groep is, namelijk de gescheiden mensen. Daarom heb ik het breder proberen neer te zetten.

In mijn geval gaat het om een familieruzie. Mijn moeder zit in een zorginstelling en mijn zus is eerste contactpersoon. Er zijn maar 2 kinderen, waarvan ik de oudste ben. Mijn zuster is de eerste contactpersoon. Dit is om een praktische reden zo besloten, zij woont namelijk op steenworp afstand en ik op bijna 200 kilometer.
Mijn zuster heeft hiervan een machtspositie gemaakt. Alleen na een zorgleefplan-gesprek (dit vind 2x per jaar plaats) word ik ingelicht. Dat zal ook wel moeten, want daarvoor had ik de klachtencommissie al ingelicht en die hebben dit met haar besproken. Zou ik, als oudste kind, echter niet bij dat gesprek aanwezig moeten zijn? Ik word geen eens uitgenodigd en het verslag van de afgelopen keer bleek na een week na het gesprek te zijn doorgegeven.

De zorg blijft vasthouden aan het feit dat ze maar een persoon mogen inlichten. Zelfs al zien ze mij daar vaker. In tijden van social media is dit naar mijn mening een kwalijke zaak. Het is algemeen bekend dat alles gerapporteerd moet worden. Een email nadat er iets is voorgevallen of als dat zorgleefplan-gesprek is geweest ter bevestiging naar de eerste contactpersoon lijkt me logisch. Daarin kunnen de andere naasten toch bij in de cc komen te staan? Van te voren zijn er zelfs al groepen aan te maken. Dan kan een dierbare zelfs aan de andere kant van de wereld wonen en toch worden ingelicht.

Bewust buitengesloten worden

Dat is in het kort wat bij mij gebeurt. Ik heb er vaker blogs aan gewijd. Dit om een taboe te willen doorbreken. Dat ik niet de enige ben, blijkt wel. Hoe wrang ook, eigenlijk is mijn geval nog niet eens zo schrijnend. Ik ken verhalen die eigenlijk nog veel erger zijn. Zoals iemand die in het buitenland woont en niet werd ingelicht. Of een kind van gescheiden ouders, waarbij de stiefouder het kind niet had ingelicht en deze uit de krant moesten halen dat de ouder was overleden en de plechtigheid in besloten kring had plaats gevonden.

Dit vindt trouwens ook op een ander gebied plaats. Wat denk je van ex-geliefden met kinderen. Zelf heb ik daar niet mee te maken gehad, maar ik ken de verhalen van (stief-)moeders & (stief-)vaders. Het verstoten worden door de ex en dus buitengesloten worden van hun kinderen, hun vlees en bloed. Niemand hoort buitengesloten te worden en dat het kan in dit land, het is te triest voor woorden. Is men doorgeslagen in de privacy?

Voor mij zal het te laat zijn.

Niemand is trots op een (langlopende) ruzie of scheiding, ik ben dat ook niet. Toch kies ik ervoor om openheid te geven, om zo aandacht te vragen voor dit probleem. Het gaat me echter niet om mij en mijn situatie. Wanneer er wat voor verandering ook plaats gaat vinden dan zal het al te laat voor me zijn. Wat ik hoop te bereiken is dat dit op de kaart komt opdat het aangepast gaat worden.

Een scheiding is niets nieuws meer. De familieruzies komen ook steeds vaker voor. Soms is uitpraten geen optie meer. Dat betekend niet dat eerste contactpersonen de macht mogen hebben en anderen uit kunnen sluiten. Of het nu broers en zussen onderling zijn, ouders, stiefouders of wat voor dierbare ook. Als je zelf geen contact wenst hoort het je eigen keus te zijn. Die keus hoort niet door een machtsbelust(e) familielid, ex of nieuwe partner van een ouder gemaakt te worden voor je.

Om deze reden mijn petitie om dit in de zorg, maar ook op scholen standaard aangepast te krijgen, zodat alle dierbaren dezelfde info krijgen en die instanties niet kunnen meewerken aan een familieruzies of vechtscheidingen.

Hieronder mijn petitie. Ik zou je willen vragen om deze te ondertekenen en zo veel mogelijk te delen. Let op: nadat je hem op de site ondertekend hebt krijg je een email waarin je het bevestigd en dan pas is hij geldig. Zelfs wanneer je niets met het onderwerp hebt. In het laatste geval hoop ik van harte voor je dat je het ook nooit zult meemaken!

Alvast bedankt!

Petitie: Inlichtplicht voor de zorg

Gisteren was ik onderweg naar mama met de trein. Het is een lange reis en ik besloot de laatste aflevering te gaan kijken van “Gordon Gaat Trouwen! Maar Met Wie?” te gaan kijken. Nu wist ik het antwoord al, want Facebook was zo waar al ontploft. Hij had niet gekozen tussen Manuel en Rogier. Simpel, dat wat nodig is voor een huwelijk was er van zijn kant voor beide niet genoeg. Hoewel ik het antwoord al wist en het bij de eerste keer lezen had gedacht, “Niet?!” kan ik nu niet anders dan denken, “Hij toont karakter!” Ik vond het leuk televisie en je kon echt zien dat hij er serieus mee omging, want je zag een andere kant van hem. Voor mij was daarmee de kous af. Voor mij, voor de rest van Nederland blijkbaar niet. Ik ben er even voor gaan zitten in de trein en heb veel media door genomen….

Veel kijkers voelden zich bedrogen, hij zou aandacht willen, er aan willen verdienen en hij werd afgevuurd tot en met. Nu zal het me allemaal aan de reet roesten, want ik ken Gordon niet persoonlijk. Oja, en ze voelden zich “genaaid”. Haha, dat zouden ze gewild hebben!
Dan de reacties…. Ik vond het veel pijnlijker om te lezen hoe bekrompen een massa aan landgenoten denkt, zich ongevraagd bemoeit en ongegeneerd de meest grove en lelijke dingen aan het adres van de presentator bezorgen. Waar ik nog het meest over gechoqueerd was is eigenlijk over hoe men hier in dit land tegen uithuwelijking is, maar nu vonden vele kijkers dat Gordon had MOETEN trouwen! Liefde laat zich niet leiden. Hij is eerlijk geweest. Zeg toch zelf, je had het kunnen verwachten. Van de 4 stuurde hij niet 1 naar huis, maar 2. Daar was hij zeker van dat het nooit iets zou worden. Hij is ook open geweest naar Manuel en Rogier en ik kan me voorstellen dat hij hen meer heeft verteld dan in beeld is gebracht, want het blijft tenslotte televisie. Ik blijf erbij, ik vond het waanzinnig mooie televisie en ik heb er respect voor hoe goed de gay-liefde in beeld is gebracht en men daarover begon te praten. Opeens was het een minder beladen onderwerp. Liefde tussen wie ook en welke geslachten, het kan en het is niet raar of vies. Chapeau!

Was ik gisteravond erg moe en wilde ik op tijd gaan slapen, Gordon en Rogier waren te gast bij RTL Late Night. Dat vond ik best vlot, maar ik wilde het wel kijken. Eigenlijk denk ik dat Gordon niemand een verklaring schuldig is, maar het siert hem dat hij het deed. Hij was net zo oprecht bij RTL Late Night als hij in alle afleveringen geweest was. Het heeft hem pijn gedaan, hij had graag anders gewild. Zoals ik al schreef, liefde laat zich niet leiden en daarnaast is het huwelijk bedoeld om voor de rest van je leven verbonden te zijn aan iemand anders. Ze kenden elkaar nog maar kort en dan moet je helemaal zeker van je zaak zijn als je die verbintenis aangaat. Relaties duren meestal jaren voordat men die ene stap van het huwelijk gaat nemen.
Bij RTL Late Night kwam ook goed in beeld hoe de contacten nu zijn met Manuel en Rogier. Die zijn goed. Hij heeft er twee hele goede vrienden aan over gehouden.
En meer….

Rogier vertelde meteen in de eerste aflevering dat zijn moeder aan Alzheimer lijdt. O f*ck, ik weet wat dat is hoor, aan mijn eigen moeder. Ik heb met veel bewondering de aflevering zitten kijken waar Gordon mee was naar de moeder van Rogier en ik was er stil van. Dat was zo liefdevol, respectvol en waardevol in beeld gebracht. Zeg zelf, een heel andere Gordon als die we kennen van Geer & Goor bij de ouderen.
Gisteravond vertelde Gordon dat hij hierdoor ambassadeur is geworden van de Alzheimer Stichting door Rogier zijn moeder. BAM! Daar zat ik in tranen. Gordon heeft zich dus wel degelijk verbonden! Al snel brak er een glimlach door mijn tranen heen. Die had ik zeker niet zien aankomen, Gordon die zich verbonden heeft aan de Alzheimer Stichting. Hij zal zich daar echt voor inzetten. Ik geloof dat meteen, denkend aan Geer en Goor.

Dus DANKJEWEL Gordon voor zo veel moois! Ik wilde schrijven dat je een Topper bent, maar dat is al lang niet meer het geval. Je bent bent GEWELDIG! Blijf wie je bent, het is goed zo.

Vorige week donderdag was het 9 november. Een dag die ik niet vlot vergeet. Op die dag, in 2012, kreeg ik namelijk de sleutel van mijn eigen flat. Nu het 2017 is realiseerde ik me opeens dat ik het als de helft van 10 jaar kon gaan zien. Daar aan denkende schoten de tranen in mijn ogen. Wat heb ik het goed gedaan en wat ben ik trots op mezelf! Ik ben niet een persoon die het laatste graag van haarzelf zegt, alleen als het cynisch is of omdat ik even iets kleins wil delen. Maar dit is best wel iets groots om te delen als ik eerlijk ben. Ik ga zo een sprong maken naar 10 jaar geleden. Gezien ik trots ben op mezelf komt de ellende meer naar voren dan de leuke dingen, maar ja, ik ben trots op mezelf, dus ik mag dat! Lees meer