Mijn laatste blog over het taboe Familieruzie heb ik weer flink gedeeld. Voor nu ga ik niet op de details in, deze zijn wel te vinden als je zoekt op: “Dyezzie, Taboe en Familieruzie”. In een groep waar ik lid van ben heb ik iemand uitgelegd hoe ik met mijn rug tegen de muur sta en dus niet ingelicht wordt over mijn eigen moeder. De reactie was waarom ik geen petitie opzette. Dat bleef hangen bij me en ik dacht erover na. Ik besef dat ik zeer zeker niet de enige ben, maar er naast mij met de ouderenzorg nog een hele andere groep is, namelijk de gescheiden mensen. Daarom heb ik het breder proberen neer te zetten.
In mijn geval gaat het om een familieruzie. Mijn moeder zit in een zorginstelling en mijn zus is eerste contactpersoon. Er zijn maar 2 kinderen, waarvan ik de oudste ben. Mijn zuster is de eerste contactpersoon. Dit is om een praktische reden zo besloten, zij woont namelijk op steenworp afstand en ik op bijna 200 kilometer.
Mijn zuster heeft hiervan een machtspositie gemaakt. Alleen na een zorgleefplan-gesprek (dit vind 2x per jaar plaats) word ik ingelicht. Dat zal ook wel moeten, want daarvoor had ik de klachtencommissie al ingelicht en die hebben dit met haar besproken. Zou ik, als oudste kind, echter niet bij dat gesprek aanwezig moeten zijn? Ik word geen eens uitgenodigd en het verslag van de afgelopen keer bleek na een week na het gesprek te zijn doorgegeven.
De zorg blijft vasthouden aan het feit dat ze maar een persoon mogen inlichten. Zelfs al zien ze mij daar vaker. In tijden van social media is dit naar mijn mening een kwalijke zaak. Het is algemeen bekend dat alles gerapporteerd moet worden. Een email nadat er iets is voorgevallen of als dat zorgleefplan-gesprek is geweest ter bevestiging naar de eerste contactpersoon lijkt me logisch. Daarin kunnen de andere naasten toch bij in de cc komen te staan? Van te voren zijn er zelfs al groepen aan te maken. Dan kan een dierbare zelfs aan de andere kant van de wereld wonen en toch worden ingelicht.
Bewust buitengesloten worden
Dat is in het kort wat bij mij gebeurt. Ik heb er vaker blogs aan gewijd. Dit om een taboe te willen doorbreken. Dat ik niet de enige ben, blijkt wel. Hoe wrang ook, eigenlijk is mijn geval nog niet eens zo schrijnend. Ik ken verhalen die eigenlijk nog veel erger zijn. Zoals iemand die in het buitenland woont en niet werd ingelicht. Of een kind van gescheiden ouders, waarbij de stiefouder het kind niet had ingelicht en deze uit de krant moesten halen dat de ouder was overleden en de plechtigheid in besloten kring had plaats gevonden.
Dit vindt trouwens ook op een ander gebied plaats. Wat denk je van ex-geliefden met kinderen. Zelf heb ik daar niet mee te maken gehad, maar ik ken de verhalen van (stief-)moeders & (stief-)vaders. Het verstoten worden door de ex en dus buitengesloten worden van hun kinderen, hun vlees en bloed. Niemand hoort buitengesloten te worden en dat het kan in dit land, het is te triest voor woorden. Is men doorgeslagen in de privacy?
Voor mij zal het te laat zijn.
Niemand is trots op een (langlopende) ruzie of scheiding, ik ben dat ook niet. Toch kies ik ervoor om openheid te geven, om zo aandacht te vragen voor dit probleem. Het gaat me echter niet om mij en mijn situatie. Wanneer er wat voor verandering ook plaats gaat vinden dan zal het al te laat voor me zijn. Wat ik hoop te bereiken is dat dit op de kaart komt opdat het aangepast gaat worden.
Een scheiding is niets nieuws meer. De familieruzies komen ook steeds vaker voor. Soms is uitpraten geen optie meer. Dat betekend niet dat eerste contactpersonen de macht mogen hebben en anderen uit kunnen sluiten. Of het nu broers en zussen onderling zijn, ouders, stiefouders of wat voor dierbare ook. Als je zelf geen contact wenst hoort het je eigen keus te zijn. Die keus hoort niet door een machtsbelust(e) familielid, ex of nieuwe partner van een ouder gemaakt te worden voor je.
Om deze reden mijn petitie om dit in de zorg, maar ook op scholen standaard aangepast te krijgen, zodat alle dierbaren dezelfde info krijgen en die instanties niet kunnen meewerken aan een familieruzies of vechtscheidingen.
Hieronder mijn petitie. Ik zou je willen vragen om deze te ondertekenen en zo veel mogelijk te delen. Let op: nadat je hem op de site ondertekend hebt krijg je een email waarin je het bevestigd en dan pas is hij geldig. Zelfs wanneer je niets met het onderwerp hebt. In het laatste geval hoop ik van harte voor je dat je het ook nooit zult meemaken!
Alvast bedankt!
Petitie: Inlichtplicht voor de zorg
Onlangs had ik een gesprek met iemand die namens Amnesty donateurs aan het werven was. Het ging over de homoliefde die in nog ruim 70 landen strafbaar is. Dan gaat het om lijfstraffen, gevangenisstraffen van een paar jaar tot aan levenslang en zelfs de doodstraf. Hij vroeg hoe ik over homoliefde dacht. Inderdaad, hij had een mij een goede! Al eerder ben ik in mijn blogs hier open over geweest. Ik vind het namelijk een grote schande dat homofobie nog steeds bestaat! Je hoort mensen te respecteren en te accepteren om wie ze zijn, hoe ze zijn, wat hun huidskleur is, hun religie en hun geaardheid. Zo simpel is dat in mijn ogen. Hij was het met me eens. Logisch ook, want hij moest donateurs hebben. Ik heb echter de regel voor mezelf dat ik doneer wanneer ik dat wil en dus niet via collecte en niet via werving op straat of wat ook. Ik vertrouw dat namelijk allang niet meer, alleen online, via de site vind ik veilig. Lees meer
Afgelopen vrijdag kwam seizoen 2 uit van de Netflix-serie 13 Reasons Why. Op mijn Facebook liet ik weten voorlopig even bezig te zijn en een Groninger vriendin reageerde o.a. met deze quote van #Darum. Het is dat het huwelijk van Prins Harry van Engeland er tussendoor kwam, anders was ik eerder klaar geweest. Nu ga ik niet 13 redenen opnoemen waarom ik deze serie een aanrader vind, want dan geef ik te veel weg en dat zou het er niet leuker op maken voor iedereen die het nog wil kijken. 
